Pamiętacie jodełkową czapę? Już jej nie ma. Doszłam do wniosku, że do tej nierównej włóczki nie pasuje jodełkowy ścieg i ją sprułam. Zamiast niej powstała najprostsza czapka ze ściągaczem i zwykłym ściegiem prostym.
Druga czapa powstała za to trochę przez przypadek. Kiedy zobaczyłam w pasmanterii kolorową włóczkę, nie mogłam się powstrzymać i chociaż była droga, to wydałam na nią ostatnie pieniądze. Jest to turecka wełna z akrylem i zwie się Padisah.
Po powrocie do domu mój entuzjazm trochę osłabł. Nie miałam przeznaczenia na tą włóczkę. A jak zobaczyłam dzieła z niej, które zamiast delikatnych cieniowanych przejść kolorów miały ordynarne paski to pożałowałam zakupu - nie chciałam pasków. Liczyłam po cichu, że ścieg jodełkowy mnie przed tym uchroni (instrukcja jak do ściegu jest tu).
Całe szczęście tak było. Ścieg powoduje, że przejścia między kolorami są delikatniejsze. Lubie go. Szybko się dzierga, ciekawie wygląda, dzianina jest dość gruba, a włóczka nie robi pasków. No same zalety. Postanowiłam, że wydziergam kolejną cieplejszą czapkę. Na wyjazd w chłodne rejony w sam raz. Jak widać kończyłam ją w pięknych, islandzkich okolicznościach przyrody.
Żałuję tylko, że czapka wyszła taka dopasowana. Wolę jednak luźniejsze czapki i wydaje mi się, że lepiej w takich wyglądam. Ale dopasować odpowiednią ilość oczek do obwodu głowy było trudno przy tym ściegu i prułam początek już 3 razy, więc stwierdziłam, że może taka zostać. Może z czasem się trochę rozciągnie.
A takie glony spotkałam na plaży. Inspirujące, prawda? Jakby tak uzbierać ich trochę więcej, to można by wydziergać drugą czapę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz